नुकताच मला व्हॉट्स ऍप वर एक कविता आणि त्यासंबंधी एक मेसेज आला. समर्थ रामदास स्वामींची अतिशय सुंदर रचना. ही वीस कडवी म्हणजे २० रत्न आहेत. आणि त्याखाली "Be Balanced" असा उपदेश होता. कविता खरोखरच चांगली होती, पण भाषा त्यामानाने नवीन(१९ व्या शतकातली) वाटली. १७ व्या शतकातली नाही. आणि रामदास स्वामींच्या शैलीशी मिळतीजुळती तर अजिबात नाही.... Continue Reading →

खाण्याचंसुद्धा शास्त्र आहे. रागांना वर्ज्यबिर्ज्य स्वर असतात, तसे खाण्यालासुद्धा असतात. उदाहरणार्थ, श्रीखंड घ्या. बाकी, जोपर्यंत मला प्रत्यक्ष काही द्यावं लागत नाही तोपर्यंत 'घ्या' म्हणायला माझं काय जातं म्हणा! तर श्रीखंड पावाला लावून खा, म्हटलं तर तो खाणार नाही. वास्तविक पाव हा देखील पुरीसारखा गव्हाचाच केलेला असतो; पण श्रीखंडाच्या संदर्भात तो वर्ज्य स्वर आहे. पाव आणि... Continue Reading →

नवरा: पुन्हा जावे शाळेत पुन्हा ती दिसावी भले लागू दे शिकाया लसावि, मसावि बायकोचे उत्तर: बनून आता गोसावी जी आहे ती सोसावी विसरून लसावि, मसावि घरची भांडी घासावी!

कडक स्पेशल :- ब्राह्मण मंगल कार्यालया समोर सदाशिव पेठ

असे म्हणतात की पहिले प्रेम विसरता विसरत नाही.... असाच एकाचा अनुभव नक्कीच वाचा. कदाचित जुन्या आठवणी जाग्या होतील तुमच्या... 😊😊😊 ... ... ... अज्ञात क्रमांक (Mobile #) पाहून सुरेशने नाक मुरडतच विचारले "कोण ?" समोरचा मंजुळ आवाज विचारत होता, "सुरेश का ?" आवाज एकदम ओळखीचा वाटला. मग सुरेशने विचारले "हो, आपण ?" मी रोल नंबर... Continue Reading →